Klaar voor de start?

Ja, deels wel, ticket is geboekt, paspoort is nog geldig, visum geregeld, de paarse koffers staan op zolder klaar voor gebruik.

Maar er moet nog veel gebeuren voor ik vertrek op 13 april. Want gisteren gaf ik in het startverhaal al aan, dat we met z'n allen terugkomen.

Met andere woorden, als ik op 10 mei uit BliBli vertrek, komen Jasmin en de kinderen mee. Het plan was dat Evert ook mee zou vliegen, maar zoals het er nu uit ziet, is hij dan al in Nederland.

Jasmin en ik gaan de klus ook wel klaren hoor! Als Evert ook mee had gevlogen, hadden we mijn stoel, die elders in het vliegtuig is, willen gebruiken als rustige plek om even bij te komen. Dat zal het nu niet worden, we gaan er voor zorgen dat ik gewoon bij Jasmin zit, zodat we samen de 3 kleine mannetjes bezig kunnen houden.

Hier in Nederland hebben we een tijdelijk onderkomen in Uitgeest voor ze klaarstaan, en dat ben ik alvast aan het klaarmaken voor gebruik: lekker de bezem er door, en een sopje, en dan de her en der geleende spulletjes plaatsen. Bedjes, kinderstoelen, kleine stoeltjes, beddegoed, traphekjes, enfin, er komt heel wat bij kijken als je een gezin van 5 personen wilt voorzien.

Maar dat is natuurlijk ontzettend leuk om te doen, Evert zei wel, mam wat heb je het er weer druk mee, waarop mijn antwoord was: dat noem je voorpret!

Maar ook aan de thuisblijver, mijn lieve Martje, wordt gedacht, ik heb gisteren, omdat het toch te slecht weer was voor buitenklussen, alvast een deel van de vriezer gevuld met draadjesvlees en gehaktballen. Natuurlijk kan hij zelf koken, maar als hij nu een balletje eet, proeft hij mijn liefde daarin mee. Ben ik er toch een beetje bij, al zit ik aan de andere kant van de bol!

En tussen al die bezigheden door, ik moet uiteraard ook gewoon werken, ben ik op zolder druk aan het naaien voor de kleinkinderen. Ik heb zoveel leuke stofjes liggen, dat ik aan Sara en Finn niet genoeg heb als afnemers. En volgens opa Mart hebben de Australische kleinkinderen dringend behoefte aan kleding, want, zegt hij, ze hebben nooit kleren aan als ik ze zie op Skype, alleen een luier. Tjsa, dat zal wennen zijn, dat je hier toch meestal wel iets aan moet, vanwege de temperatuur.

Zo, nu zijn jullie een beetje op de hoogte van wat er allemaal in het Krommeniese gebeurd, als er grote ontwikkelingen zijn, praat ik jullie bij, en in ieder geval horen jullie van me als ik Down Under ben.